Dom Kaznodziejów w Gdańsku

Dom Kaznodziejów znajduje się na Starym Mieście, został wzniesiony w latach 1599-1602, według projektu Antoniego van Obberghena. Pełnił funkcję mieszkań duchowieństwa z sąsiadującego kościoła św. Katarzyny. W XIX wieku mieściła się w nim przykościelna szkoła średnia.

Charakterystyczna fasada w stylu manierystycznym podzielona została na trzy jednakowe części, dzięki czemu sprawia wrażenie trzech oddzielnych kamienic. Każda z trzech części posiada własne przedproża z kutą z żelaza balustradą i portalami. Budynek został wzniesiony z cegły, elewacja frontowa licowaną cegłą, dekorowana kamiennym wystrojem architektonicznym i rzeźbiarskim. Przez całą długość fryzu na granicy trzeciej kondygnacji i szczytów znajduje się niezbyt dobrze widoczny napis “DIE AVF DEN HERRN HARREN KRIEGEN NEVE KRAFT DASS SIE AVFFAHREN MIT FLVEGELN WIE ADLER”, co w polskim tłumaczeniu oznacza: “Ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły”.

Fasada kamienicy przetrwała II wojnę światową, zachowały się również przedproża z kutą balustradą. W roku 1967 obiekt został wpisany do rejestru zabytków, w 1970 został odbudowany. Do 2005 roku znajdowała się w nim Wojewódzka Przychodnia Endokrynologiczna.
Dom Kaznodziejów jest jednym z najciekawszych przykładów manieryzmy niderlandzkiego w budnownictwie mieszkalnym Gdańska.