U podnóża Biskupiej Górki, nieopodal historycznego Śródmieścia znajduje się XIX wieczny budynek kościoła mennonitów. Kościół został wybudowany w latach 1818-1819.
Halowy kościół założony został na rzucie prostokąta wejściem głównym przez przedsionek od zachodu. Jego forma jest odzwierciedleniem zasad mennonickiej wiary. Budynek został wybudowany w klacystycznym stylu, nawiązującym do rozwiązań stosowanych w starożytności. Na elewacjach kościoła wprowadzono podziały w postaci jońskich pilastrów. We wnętrzu ważną funkcję konstrukcyjną połniły cztery masywne drewniane kolumny. Dekoracja w budynku ograniczona była do minimum. Jego symetryczne, jednoprzestrzenne wnętrze było niemal pozbawione ozdób. Miało to nie odwracać uwagi wiernych. Kościół podzielony był na strefy dla kobiet oraz dla mężczyzn, do których prowadziły osobne wejścia. Projekt idealnie oddawał założenia mennonizmu - był oszczędny w formie, ale zarazem harmonijny i szlachetny.
Budynek przetrwał działania II wojny światowej. Zachowała się również neorenesansowa willa zamieszkiwana dawniej przez głównego kaznodzieję zboru oraz ceglany budynek przytułku, w którym zamieszkiwanie biedni i samotni członkowie zboru. Jest to jedyny zachowany w Polsce kompletny zespół zabudoweań służący mennonitom.
Po wojnie mennonici zostali zmuszenie do opuszczenia Gdańska. Budynek kościoła należy teraz do Kościoła Zielonoświątkowego Zboru "Radość Życia".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz